طراحی مدل ارتقاء و بهینه‌سازی نظام گزینش و جذب منابع انسانی در سازمان‌های سلامت محور دولتی

مقدمه: مهندسی مجدد نظام‌ها و فرآیند‌های گزینش منابع انسانی متعهد و متخصص به عنوان سرمایه اصلی سازمان‌های سلامت محور مبتنی بر صلاحیت‌های عمومی ‌و تخصصی با بهره گیری از قوانین اداری و گزینشی  مترقی در این گونه سازمان‌های دولتی در ایران که عمدتا با چالش‌های بسیاری در عرصه‌های مختلف سیاسی، اقتصادی و اجتماعی همراه هستند از الزامات سیاست‌گذاران بخش سلامت محسوب می‌شود. لذا هدف از این پژوهش تبیین مدلی جهت نظام گزینش است تا براساس آن شایستگان (متخصص و متعهد) در سازمان‌های سلامت محور استخدام شوند. روش پژوهش: این پژوهش از نظر طرح تحقیق بصورت آمیخته اکتشافی، بطور میدانی و با استفاده از استراتژی نظریه پردازی داده بنیاد (بخش کیفی) و پیمایشی (بخش کمی) انجام شده است. جهت محاسبات آماری از روش معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزئی (PLS-SEM) استفاده شده است. جهت بررسی اعتبارنتایج به دست آمده از مصاحبه از روش باز آزمون استفاده گردیده است. هم‌چنین برای ارزیابی مدل ساختاری از معیارهای Z،R2، F2 و Q2 استفاده شده است. یافته‌ها: نتایج تحلیل داده‌ها نشان می‌دهد که مدل گزینش شامل مولفه‌های استفاده از ابزار نوین، کارآمد در ‌جمع‌آوری اطلاعات در خصوص متقاضیان استخدام. برای استقرار کامل مدل گزینش نیازمند اصلاح برخی قوانین و مقررات و آئین‌نامه‌های مورد عمل گزینش و اصلاح معیار‌های احراز صلاحیت متقاضیان جذب در سازمان‌های سلامت محور در سه بعد سازمانی،  بعد اجتماعی و فردی است. در این پژوهش بارهای عاملی کلیه متغیرهای مشاهده پذیر به استثناء یک مورد دارای بارعاملی بالاتر از 5% است که مقادیر آلفای کروبناخ اندازه‌گیری شده برای کلیه متغیرهای مدون بیش از 7% است. کلیه مقادیر محاسبه شده برای آماره T بزرگتر از 1/96 است. نتیجه‌گیری: مدل فرایندی گزینش بر مبنای اصول اخلاقی و علمی ‌بنا نهاده شده تا برای تعیین و پایش مداوم صلاحیت تعهدی بعنوان مهم‌ترین بعد تضمین کیفیت خدمات سلامت در کنار کسب مهارت‌های تخصصی عمل نماید. این مدل بسیار پویا و کمی ‌است تا از امکان اعمال تعصبات شخصی جلوگیری نماید. به منظور استقرار مدل نیازمند طراحی و استقرار سیستم مدیریت اطلاعات گزینش و بازنگری در قوانین و مقررات  گزینش و اداری است.